Gradimir Petrović (1935.-2001.)- istaknuti srpski slikar i profesor, rođen je u Borin Dolu kod Vlasotinca , gde su njegovi roditelji imali bojadžijsku radnju, odakle potiče snažan odnos prema nekada zvonkom, a nekada nežnom koloritu na slikama, bilo da su ulja na platnu ili pasteli. Druga važna konstanta u stvaralaštvu ovog umetnika najfinijeg senzibiliteta i vrhunske likovne kulture, jeste do tančina pročišćen crtež, čije deformacije i dramatika prevode posmatrača od realnog sveta do predela mašte i snova.
Diplomirao je zidno slikarstvo na Fakultetu Primenjenih umetnosti i dizajna u Beogradu 1960.godine. Završio je poslediplomske studije na Fakultetu Likovnih umetnosti u klasi profesora Mila Milunovića 1963. godine. Bio je redovan profesor na Fakultetu Primenjenih umetnosti i dizajna u Beogradu i prorektor Akademije umetnosti u Beogradu. Mnogo vremena provodio je na studijskim putovanjima po Italiji, Francuskoj, Nemačkoj, Velikoj Britaniji, Sjedinjenim Američkim Državama... Bio je član ULUS-a od 1962. godine i Društva srpskih umetnika LADA od 1970. godine. Dobitnik je mnogobrojnih nagrada, među kojima se ističu:
- ULUS-ova Nagrada za slikarstvo (1967.);
- Nagrada Savremene izložbe likovnih umetnosti u Sarajevu (1975.);
- Nagrada Oktobarskog salona (1990.);
- Nagrada za slikarstvo "Boža Ilić" (1995.);
Oni koji pamte Gradimira Petrovića sećaju se njegove blagosti u ophođenju, ozbiljnosti i mudrosti u razgovoru, autoritativnosti i sigurnosti kada kazuje o svom radu. Nadasve je voleo sam stvaralački čin, strpljivo čekanje onoga što će se dogoditi na praznoj površini hartije ili platna, dok nošen inspiracijom približava i usklađuje viđeno i snevano, realno i fantastično, telo i duh, kao podjednako važne, sastavne delove ljudskog bića. Nije lako naslikati emociju, ljubav i mržnju, bes i tugu, žar, snagu,tajnu, kajanje... Život je formulisao kao neprestano kretanje između afirmacije i negacije, a odgovore na mnoga pitanja nalazio je u antičkoj filozofiji i umetnosti.
Preminuo je u Beogradu 23.decembra 2001.godine.