Dušan Mišković, slikar, rodio se u Aleksincu 29. oktobra 1915. godine. Osnovnu školu završio je u Pirotu, a gimnaziju i trgovačku akademiju u Beogradu. Umetničku školu u Beogradu pohadjao je od 1935. do 1939. godine kod profesora Bete Vukanović, Ivana Radovića, Ljube Ivanovića i Nikole Beševića.
U likovnom životu Beograda prisutan je od 1938. godine. Izlagao je na prolećnim i jesenjim izložbama jugoslovenskih umetnika u Umetnickom paviljonu Cvijeta Zuzorić 1938, 1939. i 1940. godine.
Posle II svetskog rata, u periodu od 1948. do 1955. godine Mišković živi u Nišu, gde osniva Školu primenjenih umetnosti u kojoj je radio kao direktor i predavač.
1955. godine prelazi u Beograd , gde živi i radi sve do svoje smrti 1993. godine.
U posleratnom periodu njegovo bavljenje slikarstvom dobija pun intenzitet. Izlaže na mnogobrojnim izlžbama u Beogardu i drugim gradovima Jugoslavije. Učestvuje na izložbama ULUS-a, Oktobarskom salonu, izložbama LADE, Izložbi jugoslovenskog portreta, kao i na izložbama ateljea ARS i na drugim likovnim smotrama.
U inostranstvu je izlagao u Rimu, Napulju i Firenci gde na medjunarodnoj izložbi 1970. godine dobija zlatnu medalju za slikarstvo ovog grada. Izlagao je i u Nemačkoj, Americi i Kanadi.
Radovi Dušana Miškovića nalaze se u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu, Narodnom muzeju u Beogradu, Muzeju grada Beograda, Muzeju grada Zemuna, Narodnom muzeju Niša, Narodnom muzeju Smederevske Palanke, Zavičajnom muzeju Aleksinca i brojnim ustanovama i privatnim kolekcijama. U inostranstvu njegovi radovi se nalaze u Raveni, Veneciji, Minhenu,Parizu i Vašingtonu.
