Milenko Šerban (1907, Čerević - 1979). Posle školovanja u Novom Sadu i stečenih pouka o slikarstvu u ateljeu Vase Eškićevića, studije započinje u Parizu na Akademiji Kolarosi kod profesora Pikara Le Dua i Andrea Favorija, a zatim kod Andrea Lota. Po povratku učestvuje u različitim područjima umetnosti i kulture - slikarstvu, scenografiji i pedagoškom radu u Novom Sadu i Beogradu. Karijeru je započeo kao profesor crtanja u Zanatlijskoj školi u Novom Sadu. Tridesetih godina počinje da radi kao scenograf Srpskog Narodnog pozorišta i Narodnog pozorišta Dunavske banovine.

Treba napomenuti i Šerbanov poratni angažman u reorganizaciji tadašnjeg Muzeja Matice srpske, čiji je, najpre, bio restaurator, a potom kustos i upravnik sve do konačnog prelaska u Beograd 1948. godine gde je bio pozvan za scenografa Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Bio je i cenjeni profesor moderne scenografije na Akademiji primenjenih umetnosti i kasnije Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju na predmetu Tehnika scene i scenografija. Izlagao je na mnogim samostalnim i grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu.

Od prve samostalne izložbe 1926. godine uživao je podršku tadašnjih likovnih kritičara, pisaca i pesnika Rastka Petrovića, Todora Manojlovića, Mihaila S. Petrova, Boška Tokina, Lazara Trifunovića, Pavla Vasića i drugih. Kao uglednom članu umetničkih udruženja Oblik (od 1931) iŠestorica (od 1954) za života su mu bile priređene nekoliko manjih retrospektivnih izložbi - u Salonu muzeja savremene umetnosti u Beogradu 1966., u Galeriji Matice srpske u Novom Sadu 1968. i u Galeriji "Lazar Vozarević" u Sremskoj Mitrovici 1974. godine. Galerija Matice srpske je povodom obeležavanja svoje stopedesetogodišnjice predstavila publici slikarski opus Milenka Šerbana i izdala obimnu monografiju 1996. godine čiji je autor prof. dr Irina Subotić.