Dušan Nonin slikar-konzervator (1924 — 2001). je rođen u Bačkom Petrovom Selu 1924. godine. Studije akademije primenjenih umetnosti u Beogradu je diplomirao 1954. godine gde je i pokazao svoje intersovanje za zaštitu spomenika kulture, radeći na konzervaciji fresaka u crkvi Svete Sofije u Ohridu. Dugo godina je radio u vojvođanskom pokrajinskom zavodu za zaštitu spomenika kulture Vojvodine, jedno vreme je radio i na mestu direktora a potom i u Republičkom zavodu za zaštitu spomenika kulture Crne Gore. Poznat je i kao kopista i slikar, učestvovao je u nizu kolektivnih i samostalnih izložbi, dobitnik je Oktobarske nagrade Novog Sada, Avgustovske nagrade Plužina i kao zlatnih formi UPIDIV-a.
Radio je na čišćenju, restauraciji i konzervaciji fresaka, zidnih slika i ikonostasa po celoj Vojvodini, ali i u brojnim spomenicima kultuture bivše SFR Jugoslavije, učestvovao je u premeštanju živopisa manastira Dobričćeva kod Bileća, što se smatra prvim takvim slučajem.
Takođe je radio na jednom od najvećih poduhvata kod nas - skidanje i premeštanje živopisa manastira Pive u Crnoj Gori na novu lokaciju udaljenu tri kilometra, jer se na starom mestu pojavilo jezero prilikom gradnje hidroelektrane. Opsežni radovi su trajali 13 godina.
Na restauraciji i konzervaciji antičkog srednjovekovnog živopisa bio je angažovan više od četrdeset godina, nastojeći da vrati lepotu freskama i ikonama starih bogomolja.
Dušan Nonin je umro 2001. godine u Novom Sadu.