Veljko Stanojević (1892-1967) je završio Umetničko-zanatsku školu u Beogradu 1914. godine kod profesora Ljubomira Ivanovića i Marka Murata. Učestvovao je u Prvom svetskom ratu kao ratni slikar i dobrovoljac. Nakon rata vratio se slikarstvu i krajem 1919. je otišao u Pariz gde je pohađao Acadẻmie de La Grande Chaumiẻre (1920-1922). Početkom četvrte decenije došao je u Beograd gde se, pored slikarstva, počeo baviti pedagoškim radom. Jedan je od osnivača Udruženja likovnih umetnika Srbije, grupe Oblik, Udruženja ratnih slikara, kao i Zagrebačkog prolećnog salona. Od 1919. učestvovao je na većini grupnih izložbi u Beogradu i inostranstvu. U Parizu je izlagao na Jesenjem i Proletnjem salonu, Salonu nezavisnih, kao i sa grupom L’Art en France. Sa jugoslovenskim umetnicima predstavljen je u Njujorku, Filadelfiji, Bostonu, Čikagu, Vorčesteru, Bafalu, Londonu, Barseloni, Rimu, Solunu, Sofiji i Pragu. Samostalno je izlagao u Beogradu: 1922, 1925, 1929, 1957, 1967. godine. Njegova dela se nalaze u zbirkama Muzeja savremene umetnosti, Narodnog muzeja, Muzeja grada Beograda, Istorijskog muzeja Srbije i Vojnog muzeja iz Beograda, kao i u drugim javnim i privatnim umetničkim kolekcijama u Srbiji, Hrvatskoj, Vatikanu, Švajcarskoj, Americi i drugim zemljama širom sveta.