Svetski priznat slikar.
Bio je začetnik-rodonačelnik naivnog slikarstva u Srbiji. Od 1933. do 1950. bio je jedini naivni slikar u Srbiji. Imao samostalne izložbe u centrime svetske kulture (Pariz, Brisel, London, Parma).
Janko Brašić je rođen 09. januara 1906. godine u selu Oparić. Slikarstvom je počeo da se bavi 1933 godine. Živeo je 88 godina, a za njim je preko šest decenija umetničkog rada i više stotina sačuvanih uljanih slika, crteža, grafika, fresaka, ikona i skulptura u glini, kamenu i drvetu koje se nalaze u muzejskim zbirkama, galerijama, privatnim kolekcijama u svojoj zemlji i inostranstvu, u vlasništvu njegove familije, na zidovima manastira i crkava po Srbiji, na seoskim grobljima ili kao javni spomenici u mestima oko Oparića. Pored ove materijalne, sačuvana je i obimna pisana građa, veoma važna za proučavanje njegovog umetničkog rada.me Janka Brašića vezano je za osnivanje Galerije samoukih likovnih umetnika 1960. godine (danas Muzej naivne umetnosti u Jagodini), jer je formiranje zbirke započeto njegovim slikama, skulpturama i crtežima. Danas se u zbirci Muzeja naivne umetnosti čuva 67 ideja Janka Brašića iz perioda od 1935. godine do kraja devete decenije dvadesetog veka, kao i bogat dokumentarni materijal. U stalnoj postavci nalaze se slike izabrane sa ciljem da pokažu najvrednija dela najstarijeg srpskog samouka, kroz nekoliko faza. Svojim delima Janko Brašić je učestvovao na mnogim kolektivnim izložbama u zemlji i svetu u organizaciji Muzeja naivne umetnosti ili drugih muzejskih kuća i kulturnih institucija, zatim u mnogim selekcijama kritičara Ota Bihalji Merina na najznačajnijim svetskim izložbama naivne umetnosti.Svoj umetnički rad Brašić je započeo selu Opariću i u njemu ostao i stvarao do svoje smrti. Tu u svom rodnom kraju sticao je ljubav za lepotu, posmatrajući kao dete biser naše srednjovekovne umetnosti, crkvu manastira Kalenića. Kulturno nasleđe područja manifestovalo se u izboru tema i motiva kao I koloritu vezanom za boje folklora njegovog zavičaja, ali interpretirani originalnim likovnim jezikom, rustičnim elementarnim realizmom. Mnogobrojni psihološki portreti, događaji i običaji iz seoskog života, istorijske kompozicije, anegdote, poneka mrtva priroda, gradski prizor i čist pejzaž levačkog područja, kao i alegorijsko - simbolični sadržaji, nose svojevrsne osobine likovnog rukopisa autora, hroničara svog vremena, koji je na trenutak uspeo da zaustavi prolaznost starog i patrijahalnog.
Grafika 49 x 34 1966.
