Rođen je 1915. godine u Resanovcima, kod Bosanskog Grahova.
Po smrti roditelja dolazi u Beograd gde se 1928. godine upisuje na slikarski kurs kod Petra Dobrovića, na Kolarčevom narodnom univerzitetu. Sledeće, 1929. godine upisuje Umetničku školu, u klasi profesora Bete Vukanović i kao student se 1936. godine uključuje u ilegalni rad. Zbog bolesti prekida studije, odlazi u sanatorijum i po izlasku neko vreme radi kao učitelj u Srbiji i Makedoniji.
Po izbijanju rata aktivno se uključuje u NOB, kao borac Valjevskog partizanskog odreda biva zarobljen i pred samo streljanje pobegne. U Beograd se vraća 1942. godine, uskoro biva uhapšen i odveden u logor na Banjici, a septembra 1944. godine prebačen u logor Mathauzen, gde je dočekao kraj rata. Sve vreme boravka u logorima Bajić crta.
Po povratku iz logora, 1945. godine, primljen je u drugu godinu Akademije za likovne umetnosti u Beogradu. Akademiju i specijalni tečaj završio je 1949. godine kada je postavljen za jednog od prvih asistenata na Akademiji i prvi put samostalno izlaže. Jedan je od osnivača umetničkih kolonija i aktivni učesnik u njihovom radu.
Osim slikarstva bavi se grafikom, ilustracijom, muzikom, fresko-slikarstvom i keramikom.
Objavio je knjigu "Mathausen 106621" u kojoj su autentični dokumenti života i stradanja logoraša. Tematika zločina i potresnih ljudskih drama postali su stalni podsticaj i izvor njegovog stvaralačkog opusa.
Umro je u Beogradu, 1995. godine.
